πωμαρίτης

ὁ, θηλ. πωμαρίτισσα, Α

οπωροπώλης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πωμάριον «κήπος, περιβόλι» + κατάλ. -ίτης (πρβλ. οπλ-ίτης)].